අදත් එදා වගේම මං
හන්තානේ හීතලේට
තුරුලු කරන්
ඔබෙ මතකය
බඩගාන ගස් ගාව
තවම මග බලන් ඉන්නව
පුදුම හතෙන් එකක් වෙච්චි
අක්බාර් පාළම ළඟ
හැමදාම හවසට මම
තවමත් මග බලන් ඉන්නව.....
ඒ වෙලාවෙ ඒතනදි මට
ඔබේ ඇ‍ඟෙන් වහනය වුණ
පිච්ච විලවුන් සුවඳ
තවමත් හොඳටම දැනෙනව..........
සම්බන්ධය නවත්වන්න
ඕන කිව්වෙ විහිළුවටයි
එහෙම කියල අනෙක් පැත්ත
හරිලා මම හිනත් උණා........
මගේ පුංචි විහිළුවකට
තරහ වෙලා මාත් එක්ක
ගියවෙලාවෙ හිතුනෙම නෑ
ආයෙ ඔයා නේවි කියල....
මුලු දවසෙම සරසවියෙදි
දැක්කෙම නැති හින්ද ඔයා
හැම දාකම ඔබ එන මග
බලන් හිටිය පාළම උඩ........
පුංචි අකුරු වලින් ලියපු
ලියුම එක්ක රෝස කුසුම
දැක්කේ මම යලි යන්නට
හදනකොටයි, පාළම උඩ........
අදත් එදා වගේම මං
හන්තානේ හීතලේට
තුරුලු කරන්
ඔබෙ මතකය
බඩගාන ගස් ගාව
තවම මග බලන් ඉන්නව
පුදුම හතෙන් එකක් වෙච්චි
අක්බාර් පාළම ළඟ
හැමදාම හවසට මම
තවමත් මග බලන් ඉන්නව.....
ඒ වෙලාවෙ ඒතනදි මට
ඔබේ ඇ‍ඟෙන් වහනය වුණ
පිච්ච විලවුන් සුවඳ
තවමත් හොඳටම දැනෙනව..........
සම්බන්ධය නවත්වන්න
ඕන කිව්වෙ විහිළුවටයි
එහෙම කියල අනෙක් පැත්ත
හරිලා මම හිනත් උණා........
මගේ පුංචි විහිළුවකට
තරහ වෙලා මාත් එක්ක
ගියවෙලාවෙ හිතුනෙම නෑ
ආයෙ ඔයා නේවි කියල....
මුලු දවසෙම සරසවියෙදි
දැක්කෙම නැති හින්ද ඔයා
හැම දාකම ඔබ එන මග
බලන් හිටිය පාළම උඩ........
පුංචි අකුරු වලින් ලියපු
ලියුම එක්ක රෝස කුසුම
දැක්කේ මම යලි යන්නට
හදනකොටයි, පාළම උඩ........
හන්තානේ බොල් පින්නට
දිමුතු වදන් බොඳ වීලා
මට නොදැනිම රෝස කුසුම
ඒවනවිට පරවීලා.....
"සුදු අයියෙ ඔබ නැතිව
පලක් නෑ මට ඉඳල
මම ඉතින් යමි යන්න
ඔබෙ ලොවට සමු දීල"
මේ සදාදර,
පබා නංගි......
...................................................
අනේ තුන් හිතකවත්
ඒවගේ අදහසක්
තිබ්බෙ නෑ නංගියේ
විහිළුවට කිව්වෙ මං.......
මුළු දවසෙම ඔයා හෙව්ව
දකින්නවත් හම්බුණෙ නෑ
අන්තිමේදි හම්බවුණේ
ගඟේ පහල තො‍ටුපල ළඟ
දං පඳුරක් අස්සෙ ඉඳල.......
සෑම දාම මා සනසපු
නිල් ඇස් දෙක පිය වීලා
රෝස පාට කම්මුල් යුග
සුදුමැළි පැහැ ගැන්වීලා
මගෙ රන්කඳ මටත් නොකිය
මගේ ලොවින් පිටවීලා..........
එදා ඉන්දන් මං තාමත්
හවසට පාළමට වෙලා
බලන් ඉන්නෙ නුඹ එනතුරු
ගං දියකඳ ඈත් වෙලා.....
අදහන්නට බෑ තාමත්
නුඹ මට නැතිවුණයි කියල
මට හිතෙන්නෙ මේ සේරම
නපුරුම හීනයක් කියල.......
නුඹ මට නැතිවුණයි කියල
මට හිතෙන්නෙ මේ සේරම
නපුරුම හීනයක් කියල.......
^සූ
No comments:
Post a Comment
hi