නොපිළිගත් ආත්මය නොහොත් අපේ ප්‍රේමය....!!

දේදුන්නෙ පාට හත
ගලපන්න ඔබ ගාව
සඳවතිට නොවේ මා
පෙම් බැන්දෙ ළාහිරුට

ලෝ දහම මත නොනැඟි
ප්‍රේමයයි මා ඔබේ
හදට හදවත බැඳුණු
ආත්මීය ප්‍රේමයයි

මවෙතින් පලායන්න....!!!

 දෙනෙත් මත පොපියන්න
දෙතොල් මට දැවටෙන්න
සුසුමක්ව සනසන්න
දෑත්මත මියයන්න
රළු ක‍ටුක ප්‍රේමයක්
ඉල්ල ඉල්ලා
අසල දැවටෙන,
කඩුතුඩක් මත ‍රැ‍ඳෙන
හදවතක සිත රඳන
මා,

හැටි.....

වේදනාවට
හිල්වෙච්චි හිතකට
ආදරය කොච්චර පිරෙව්වත්
‍රැ‍ඳෙන්නෙ නෑ.
ඇඟිලි තුඩු මත ‍රැ‍ඳෙන
සුසුම් පොදක
අමුණන්න ඔබේ ජීවය
සෙනෙහස මහාබර
කළුගලක් වගේ
දැනෙන්නයි ඕනෙ
සැහැල්ලු පියාපතක් වගේ
නොදැනෙන සෙනෙහසකින්
පලක් ඇත්ද..?

..........

කියන්න කියන්න
සිතට 'එකඟව
ගෙන්දගං පොළොවෙ
බින් අඟලක් නැති
දඩාවතේ යන බල්ලෙක් වගේ
වෙච්චි මට
මොකටද ඔය ආදරයක්
කාෂ්ටක අවපාත අව්වට වේලිච්චි
මගේ පර්ස් එකෙ පතුළට
කිමිදිලා හොයාගන්න පුලුවන්ද
එක හම්පඩ කාසියක්
සැලෝලයිඩ් ආදරයකටවඩා
අඩපණ කනාමැදිරි
ආදරයක් හොඳයි..
හෙට එච්චර කරුවල නෑ
ඒත් අද අඳුරෙනෙ
නේන හෙටක් මට මොකටද?
වදින තැනක
ගිහින් නතර වුණොත් මිස
පරඬලා පතකට කොහෙද
කැමති දිශාවකට යන්න
අයිතියක්
ඒක තීරණය කරන්නෙ
හුළඟ
ඒක කෘත්‍රීම වෙන්නත් පුලුවන්
මට මමවත් නැතිව
උඹ වෙනුවෙන්
මං
ඉන්නෙ කොහෝමද?
එහෙනම් ආදරයටත්
පැවැත්මක් කොහෙද?

^සූ

ඇගේ පහස ලබන්නෝ කවරහුද ..... ?

ඈ කළුය හීන්දෑරිය
කොණ්ඩය පොකු‍ටුය
කෙටිය, කිළු‍ටුය
ගිලුණු දෑසක් හිමිය
ප්‍රිය නූපදන හැකිළුණු
මුහුණකින්
අතරින්පතර  හැළුණු
දත් සහිත මුවකට
හිමිකම් කියන්නීය.
වත්සුණු, සඳුන්
අඳුන්, විලවුන්
නොදන්නීය,