මවයි අහස් ලොව රුවන් රස

මහ සයුරේ සිට මෙපිටට ආවද
සිත කළඹන මේ කිඳුරු ළඳ
මොළකැටි දෙපතුල් සුදු මුව හස‍රැල්
උකටලි මා සිත කරයි තද
නිල් දිය කෙහෙ ‍රැල් පවනේ ලෙළදෙන
පෙණ පිඬු මුතු දළ මවයි රස



සරාගි දෙනුවන් මා මත් කරවන
නිතඹ වටා කෙහෙ කරයි දඟ
කිඳුරු සොඳුරු මුව නගන මියුරු සර

මාහද වීනා නගයි නද
කොහිසිට ආවද මා කළඹන්නට
සුළඟේ පවසන් ඇගේ වග

සරල සුමුදු දළ රළ මත පොපියන
නගින බි‍ඳෙන පෙම්සුවේ රඟ
දිළෙන දිමුතු ගත, සිතමත නළියයි
මවයි අහස් ලොව රුවන් රස
සඳ නැතිවම සියපත් කෙමි හැකිලෙයි
සුසුම් අවසනින් පිනයි සිත.

^සූ